Menu
Ik krijg af en toe de vraag hoe het nu gaat, zo bijna een jaar als zelfstandige in hoofdberoep… Dus bij deze. Een eerlijk overzicht van hoe het dat eerste jaar als zelfstandige ging.
De foto hierboven is trouwens door mijn lief gefotografeerd en scherpgesteld op het belangrijkste punt in de foto… Onze hond Django!
Ik ben vooral heel dankbaar.
Dankbaar dat ik zoveel leuke, lieve mensen mocht fotograferen. Dat ik hen herinneringen mocht geven van hun speciaalste momenten maar ook van kleine momenten. Fotografeerde ik je huwelijk of de eerste momentjes met je baby? Maakte ik de communie- of lentefeestfoto’s van je kind, kwamen jullie bij mij omdat jullie graag enkele foto’s hadden van jullie gezin? Had je gewoon eens goede foto’s nodig van jezelf? Nam je mij mee voor een day in the life?
Voor iedereen van jullie… Een oprechte dank je wel. Zonder jullie vertrouwen en enthousiasme was het mij niet gelukt om er helemaal voor te gaan.
Bedankt om voor mijn lens te staan, bedankt voor de fijne gesprekken en de lieve woorden. Bedankt om nog eens voor mij te kiezen als fotograaf. Bedankt om u mooie zelf te zijn.
Ik had soms ook wat te druk.
Ook al ben ik blij dat zoveel mensen voor mij kiezen als hun fotografe, ik had het soms echt te druk. Dat de communies in de zomer lagen had er ook iets mee te maken. Superleuk, dat fotograferen in de warmte maar helaas minder leuk voor mijn agenda. De communies kregen voorrang en ik deed er langer over om andere fotoreportages af te werken. Of ik mij daar meer druk in maakte dan mijn klanten? Waarschijnlijk wel!
Ik wou alles op een bepaalde termijn afwerken en had ommenduur het gevoel dat ik niets anders meer deed dan fotograferen, foto’s selecteren en foto’s bewerken. Mijn weekends waren ook volgepland met huwelijken en fotoshoots waardoor ik mijn vrienden ook niet veel zag. Fotografie is leuk, maar zoals bij alles: te veel is te veel. 🙂
Ik moest tijd maken voor mezelf.
Jup, dit moest. Enkel leven voor fotografie was nu ook mijn plan niet en ik merkte dat mijn humeur er ook niet altijd beter op werd. Ik was mentaal op aan het geraken. Gelukkig kwam Kim De Graeve terug op mijn pad met haar Freedom Unlocked. Een traject waarin je gedurende 4 maanden werkte aan je ideale leven. Op basis van geld, maar vooral ook op basis van tijd en energie. Die 3 gaan echt hand in hand. Je bent niet gelukkig als je veel geld hebt. Geluk maak je zelf.
Ik leerde mezelf kennen.
Tijdens Freedom Unlocked leerde ik mezelf kennen, ik leerde te luisteren naar mijn lichaam en mijn noden. Ik keek naar wat ik juist wou in het leven. ‘t Was een zwaar traject, zo doodeerlijk zijn met jezelf en terug meer te leren voelen. Een stap terugnemen, ademenen, nadenken. Je mindset veranderen. Affirmeren. Kijken naar hoe mijn ideale leven eruit zag, kijken naar wat ik nu al kon veranderen. Kleine en grote doelen stellen. Kijken naar wat ik nodig had. Geen traject om 10k per maand te verdienen dat voor mij was uitgestippeld maar een leidraad met de juiste vragen en tips om te zien wat ik nodig had.
Ik kreeg meer zelfvertrouwen.
Ik leerde mezelf ook meer te accepteren, ik leerde focussen op mijn sterktes, leerde meer kijken naar mezelf. Ik leerde mijn sterktes maar ook mijn zwaktes kennen. En ja, ik heb zeker ook nog mijn moeilijke momenten maar weet ook sneller hoe ik uit die vicieuze cirkel moet geraken. Freedom Unlocked heeft hier heel veel bij geholpen, merci Kim & Manu.
Verder las ik ook meer. Ik las het boek “Dan ga ik nu maar eens lekker van mezelf zitten houden” waarin de zoektocht naar zelfliefde mooi en eerlijk omschreven wordt. En ja, zelfliefde is écht superbelangrijk. ‘t Is geen trend, maar nodig 😉
“Your brain is always listening” is trouwens ook een aanrader. Hier wordt gesproken over hoe je brein werkt, hoe je die stemmen in je hoofd een halt toe kan roepen en hoe je je mindset ook kan veranderen. Superinteressant om lezen vind ik zelf, zo’n beetje achtergrondinformatie over je brein. Dat werkte ook om de affirmaties die ik via Freedom Unlocked uitschreef meer toe te passen!
Ik werkte meer op mijn manier.
Doordat ik meer zelfvertrouwen kreeg, begon ik ook mezelf meer te laten zien. Ik vertrouwde er ook meer op dat mensen mij boekten omdat ze er vertrouwen in hadden dat ik de juiste fotograaf was voor hen. Ik ben er ook nog meer zeker van dat ik heus geen (voor mij) ongemakkelijke dansjes moet doen in mijn reels, want dat werkt niet voor mij en ik denk ook dat mijn klanten daar niet op zitten wachten. Af en toe een “Lies valt” verhaal posten werkt daarentegen wel goed blijkbaar 😉
Ik besefte dat ik niet alles zelf moest doen.
Ik gedraag mij soms nogal eens perfectionistisch en daarom deed ik graag alles zelf. Maar een online agenda is zo’n groot gemak. Voor mij maar ook voor jullie: zo 5 keer over en weer mailen om een datum te prikken is niet alles toch?
Ik begon ook programma’s in te zetten die mij helpen bij het selecteren en bewerken van foto’s. Mijn AI’s helpen mij om door het bos de bomen een beetje meer te zien maar ik heb zelf wél nog alle controle. Aftershoot helpt mij bij het selecteren en haalt de wazige, dubbele foto’s er al uit voor mij zodat mijn selectie sneller gaat. (Ik scroll sowieso wel nog even over de foto’s die de selectie niet haalden maar het gaat zoveel sneller!). En ImagenAI? Die heeft mijn bewerkingen geleerd (en leert ze nog steeds beter) waardoor ik geen uren moet spenderen in Lightroom met de belichting, de kleurtemperatuur en het contrast aanpassen. Uiteraard bekijk ik nog alle foto’s en de extra afwerkingen doe ik ook zelf nog maar het is alvast een wereld van verschil. Ik heb terug heel wat meer tijd vrij waardoor ik zelfs creatiever word!
Ik kies (meestal) wanneer ik werk!
Echt zo’n groot voordeel aan voor jezelf werken. Als het zonneke schijnt kan ik ervoor kiezen om ‘s morgens of in de namiddag te wandelen met de hondjes of in de tuin te werken. Mijn shoots en huwelijken staan inderdaad vast maar wanneer ik aan de foto’s werk dat kies ik zelf. Op mijn ritme. Niet op het ritme van een 9 tot 5 job. Geweldig vind ik dat!
Ik vind het toch nog heel spannend.
Zal ik wel genoeg verdienen om rond te komen en ervan te leven? En ook te genieten? Vragen die soms toch wel door mijn hoofd spoken. Maar daar is de truc: know your numbers. Weet hoeveel je uitgeeft en dus ook moet verdienen en werk ernaar. De prijzen die ik vraag zijn niet uit mijn duim gezogen maar die zijn berekend op hetgeen ik nodig heb om goed te kunnen leven. Weten wat ik moet verdienen en hoeveel ik daarvoor moet werken geeft al heel wat rust in mijn hoofd!
En als het toch wat te spannend wordt in mijn hoofd?
Dan kies ik ervoor om even op de pauzeknop te duwen. Ik ontspan; ik ga wandelen met de hondjes, ik mediteer, ik schrijf mijn hersenspinsels op…
Wil ik enkel leven van fotografie?
Neen. Ik doe het heel graag maar ik merkte dat ik heel wat andere dingen ook leuk vind. Ik vond mijn liefde voor tekenen en knutselen terug en startte zelfs een eigen webshop. Eentje met zelfgemaakte posters. Zelf getekend of gemaakt via cyanotypie. Eentje met digitale downloads zodat iedereen kan kiezen op welk formaat ze geprint worden, zodat je ze makkelijk beschikbaar hebt én omdat ik ook geen zin heb om alles te printen & te verzenden 😉 Benieuwd? Hier kan je hem zien en hier kan je mij volgen op instagram!
Wat ik nog zoals doe?
Wandelen, knuffelen met de hondjes, tijd spenderen met mijn lief (euh… verloofde!), eentje gaan drinken met vrienden, lezen, in de (moes)tuin werken,… Genieten van het leven dus!